Dusza
Gdy dusza łaknie nieba
prosząc o pomoc,
raduje się serce odrętwiałe
od pożogi życia doczesnego.
Ileż to radości wnosi
wpatrywanie się w błękit,
w nieskończoność za nim,
mroczną lecz bajeczną.
Wznosimy tam
swoje ubogie modlitwy
w nadziei na nadzieję,
że je ktoś usłyszy…
30.03.2019 Mirosław Leszek Pęciak
autor
miniek1831
Dodano: 2019-03-30 07:07:58
Ten wiersz przeczytano 1124 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Nadzieja jest nam potrzebna, jak tlen, a modlitwa
zawsze na czasie.
Serdecznie pozdrawiam :)
Nadzieję zawsze warto mieć... pozdrawiam serdecznie.
Nadzieję zawsze warto mieć... pozdrawiam serdecznie.
Gdy dusza łaknie nieba
prosząc o pomoc,
raduje się serce odrętwiałe
od pożogi życia doczesnego.
Piękna modlitwa