a dusza ma gra…
niczym grą na instrumencie jest sztuka
pisania
tu rytm, tam brzmienie słów do refleksji
skłania
uczucia jak akordy gdy zgrabnie się je
podobiera
wydobędą myśl główną, która utwór
wspiera
spięty ostrogą pióra mózg, jak koń dęba
staje
słowa upajające jak nokturny z głębi swej
wydaje
zdarza się też, że instrument ów tak
doskonały
wyda z swego wnętrza zgrzyt
niezrozumiały
lecz już mistrzowski umysł dzieło
opanował
jedną pauzą sprawił, że fałsz abdykował
i znów popłynął dźwięk piękny, pożądany
widzowie biją brawo, koncert jest udany
w życiu warto trochę przypauzować
aby coś poprawić niż potem żałować
Komentarze (7)
W moich wierszach są akordy smutku i rozpaczy, które
los w życiu zaznaczył. Lecz po nich lekkie nutki
radości się wkradają by rozpocząć wariacje szczęścia a
one na zawsze pozostaną .lepiej spróbować niż żałować
że się nie spróbowało.
Twój koncert jest doskonały, to zdecydowanie doskonała
poezja, każde słowo jest tam gdzie być powinno i
wiersz brzmi jak najlepsza muzyka
na instrumencie życia dusza gra, zatraca się w
arii,raduje w tańcu, a czasem skupiona jest przy
różańcu. Wiersz , jak muzyka życia przedstawia nam
sztukę pisania, napisany wprawnym piórem.
Autor wiersza ma rację ,przystanąć i pomyśleć czasem
nie zaszkodzi,a wręcz przeciwnie.A że niczym grą na
instrumencie jest sztuka pisanie,to fakt z drugiej
strony.Świetny temat ,dobry rym.
ładnie zagrałeś :) bardzo podoba mi się przesłanie
wiersza z mocnym dwuwersowym zakończeniem ...
Dusza gra, z oczu płynie łza, nad życiem przystajesz ,
sensu mu nadajesz.
No wiesz co? super porównanie, podpisuje sie pod
tym...poezja przecież jest dla serca tym, czym muzyka
dla uszu:)