Dusza i serce
Cierpliwość mą przewodniczką,
po przedziwnych zakamarkach Twej duszy.
Jak dusza się kruszy
po ukuciach odtrącenia w sam jej środek,
tak ja odejdę... jak ona
niezauważona.
Nadzieja mą przewodniczką,
po Twej bijącej skarbnicy.
Jak to serce i jego lot,
Boże spraw by nie był za wysoki
nie pozwól mu tak jak duszy
odejść w błękitne obłoki.
.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.