Dusze starych domów
Stare domy mają dusze na strychach.
Zasnute pajęczynami.
Zapomniane.
Dusze starych domów wiedzą,
gdzie zatrzymał się czas.
W blasku księżyca
oglądają czarno- białe zdjęcia,
czytają pożółkłe listy
opieczętowane różowymi wstążkami.
W zupełności wystarcza im
towarzystwo konia na biegunach
i ołowianych żołnierzy.
Słysząc kroki lękają się,
że grozi im adaptacja,
bieliźniane sznurki drżą wtedy
niczym osikowe gałęzie.
Czasami wspinam się
po stękających schodach.
Poręcz pręży grzbiet,
drzwi wzdychają,
kiedy przestępuję próg do przeszłości.
Drewniany koń
trzyma na wodzy oba bieguny,
żołnierzykom zamierają ołowiane serca.
Niepotrzebnie.
Moja dusza skulona na ramieniu
siada ze mną na zakurzonym kufrze.
Oddychamy głęboko.
Tu, gdzie stanął czas
nie grozi nam
uparty zgiełk codzienności.
NUNa
góra
Komentarze (31)
Bardzo obrazowo namalowany, fajnie że tu zabłądziłem.
Pozdrawiam
strysznie piękny
Ładna refleksja
Pozdrawiam :)
Piękna melancholia, miałem takiego drewnianego konika
na biegunach, pozdrawiam ciepło.
Oo, co tak długo Cię nie widać?
Czekam.
Witaj Danusiu:)
I tylko szkoda,że u mnie nie ma już strychu:)
Pozdrawiam serdecznie:)
piękny wiersz ... kocham starem domy one mają naprawdę
piękną duszę ...
Witaj,
uroczo oddałaś nastrój starych domów.
One faktycznie posiadają dusze.
Uśmiech i pozdrowienia /+/.
Nowoczesne domy nigdy nie będą miały takiej duszy.
Ładny przekaz :)
Pozdrawiam serdecznie
Piękny z nutką melancholii - to prawda takie domy mają
duszę :-)
pozdrawiam
Witaj.
Każdy stary dom, kamienica, ma swoją historię i każdy
kąt, o niej opowiada.
Wiersz, bardzo mi się podoba,
Też, znam takie domy, pełne serca i wspomnień.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Wzruszyłam się do łez czytając Twoje strofy, tyle
piękna tkwi w tym co się utraciło...serdeczności :)
Czuć melancholię :) Pozdrawiam serdecznie +++
Piękna melancholia... dom mojej babci właśnie taki
był... pozdrawiam
Ładnie i przekonywająco. Pozdrawiam:)