Duszożercy

Wszystkim, których marzenia walczą z rzeczywistością.

Wyszedłem ze swej skorupki.
Czułem się jak pisklak.
Chociaż bezbronny, to jednak
Ciekaw życia.
Nie chciałem zbyt wiele,
Tylko szczęścia doświadczyć.
Lecz czym jest ono -
Owoż szczęście?

Zbierałem przez długi czas
Ziarenko po ziarnku.
Dziś mam ich pełen bagaż.
Jestem już starym wygą
I nadal nie wiem po co żyję.
Czy oni całkiem mnie zeżarli?
Czy dopiero mnie zeżrą?

A może im się nie dam tak łatwo.
Bez sensu byłoby tak
Im się dać zwyczajnie.
Niech sobie żrą pełnymi łapami.
Ja zejdę im z drogi ukradkiem
I będę sobie dalej
Zbierał ziarenko po ziarnku.
Lecz czy udźwignę ten wielki ciężar?

Chciałbym się na nowo narodzić
I z pustym bagażem iść.
Nie mogę...
Niemożność to mój śmiertelny wróg.

autor

ruda102

Napisany: 2009-08-16 Dodano: 2009-08-16 22:25:51

Ten wiersz przeczytano 705 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Wrogi Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie