Duszyczka

...muszę być silna...

Radość z serduszka uciekła
Uśmiech z twarzy znikł
Duszyczka gdzieś zbłąkana
W ciemnościach siedziała do rana
Siedziała i rozmyślała
Nad sensem życia
Którego wciąż szukała
By w końcu wyjść z ukrycia
I nastał słoneczny dzień
Który wygonił z serduszka cień
Duszyczka tak bardzo tego pragnęła
Że w końcu się uśmiechnęła
I już niczym się nie przejmowała
Tylko się uśmiechała

...by się znowu nie zagubić...

autor

..::Nika::..

Dodano: 2006-06-09 16:35:23

Ten wiersz przeczytano 959 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie