Duży kłopot

Arkadiusz Łakomiak

Przeszedł słonik świat daleki,
by się napić wody z rzeki.
Smakowała wyśmienicie,
więc codziennie pił o świcie.

Nie potrafią dać mu rady,
krokodyle ani żaby.
Coraz mniej jest wody w rzece,
więc krokodyl do żab rzecze:

- Ja już mam zszarpane nerwy,
słoń przychodzi tu bez przerwy!
Zróbcie coś - kochane płazy,
bo zginiemy marnie razem.

Rzeki nie da się zasłonić,
trzeba słonia stąd przegonić!
Na to głośno mała żaba:
tylko, czy to tak wypada?

Wtem się zjawił hipopotam,
który wyszedł prosto z błota.
Usiadł, słuchać nie przestawał
i powiedział: prosta sprawa.

Wiele widywałem słoni,
one boją się gryzoni.
Powiem wam na ucho, w ciszy,
- ich największy wróg, to myszy

Wkrótce żabka i gad spory,
odwiedzili mysią norę.

- Pomóż myszko, bo czas mija,
słoń nam wodę wciąż wypija.
Tobie się na pewno uda,
przegoń tego belzebuba!

Wtem słoń idzie, wolno kroczy,
wie, że nikt mu nie podskoczy.
Długa trąba, wielkie uszy,
kość słoniowa, pięć ton tuszy.

Wyskoczyła myszka z trawy:
- Dosyć, starczy tej zabawy,
(krzyczy głośno i donośnie)
zmykaj prędko, gdzie pieprz rośnie!

Słoń – choć zwierzę ciężkiej wagi,
to zabrakło mu odwagi, bo ujrzawszy ogon myszki,
zwiewał dostając zadyszki.

Teraz żaby, krokodyle,
wspominają piękne chwile,
a słoń mija ich z daleka,
wreszcie pełna płynie rzeka.

autor

PanMiś

Napisany: 2013-05-23 Dodano: 2013-06-01 08:55:40

Ten wiersz przeczytano 8248 razy

Oddanych głosów: 80

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie