Dwa bieguny

W końcu poczułam, że i ja
Na Ziemi mogę być szczęśliwa
Uśmiechem darzę cały świat
Ten tutaj, gdzie mój dom
I ten, co Bóg nam stworzył

Lecz radość choćby ta największa
Z goryczy smakiem zetknie się

Niespodziewanie i tak nagle
Przychodzą chwile smutku

Zwątpienie rani, troski kłują
Ból nie pozwala myśleć

I tak istnieją światy dwa
Odmienne dwa bieguny
Na których zawsze jestem ja
Ze skrajności w skrajność popadając.

Czasem edukacja bywa przekleństwem

autor

A-t-k-a

Napisany: 2007-01-16 Dodano: 2007-01-17 10:02:25

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie