Dwa oblicza
W popiele przeszłości ukryte
Miecze i krew honor i strach
Ludzkości ścieżki zawiłe
Stworzony przez nas świat
Kamienne posągi zastygłe
Artystów dzieła radosne
Mędrców nauki etyczne
Liryki i poematy miłosne
Płaczące dziecko wśród tłumu
Miecz którym zabiłeś brata
Głód i ruiny dzieło głupców
Skazaniec patrzy w oczy kata
W popiele przeszłości ukryte
Spisane w księgach przez wieki
Dwa oblicza wyryte...
Oto ja człowiek ! Czy wielki?
Komentarze (9)
Wspaniały wiersz!
Każdy człowiek ma dwa oblicza .. ja też nie jestem
święty ..
Człowiek nie zawsze brzmi dumnie,
bywa, że zostawia zgliszcza i niestety morduje
brata...
Refleksja do zatrzymania.
Pozdrawiam:)
Jako sam...nsluczki...jako naród i w siłę obrasta, gdy
władza jego imieniem szasta i nie pozwoli, by byle
jaki pędrak wszystko....w ruiny zamienił...pozdrawiam
i plusik zostawiam
"Głód i ruiny dzieło głupców
Skazaniec patrzy w oczy kata" to zabieram a reszta,
cały wiersz rewelacja:) Pozdrawiam i jutro wpadnę na
poprzednie. Szkoda, że nie piszesz...
Wspanialy wiersz dwoch oblicz ciarki mi przeszly po
ciele,wiczialem oczy czlowieka
nie napiszę " dobry" bo niewiele to mówi, nie jestem
recenzentem, ani krytykiem jednak słowa zawarte w tym
wierszu zostały zgrabnie- rytmicznie napisane,czyta
się z ciekawością i jasnością przekazu.
Sadzę, że wielkości prawdziwej ze świecą tu szukać,
częściej człowiek może świętości zbrukać niż je
uświęci, dlatego tak rzadko człowieczeństwem świeci.
"Stworzony przez nas świat" "Stworzony" subiektywnie
zamieniłbym na coś innego.