Dwadzieścia jeden

Nadzieja niezbędna,
stąpanie po cienkim lodzie
dzielącym stopy od chłodnej toni
kontr odbicia, spojrzenia w siebie
odwróconym okiem,

skrzydła z odzysku,
szansa na nowy początek,
miłość łączy i rozrywa
nieszczęśliwa porzuca w kącie
w płomieniach ciszy kona,

zostaje tylko patrzenie w niebo
przez smugi, chmury postrzępione
na świetlistą matrycę słońca,
promienie jak strzały uderzają
w pomarszczone blade czoło,

pozostaje na chwilę w kartotece
numer, przegródka, szuflada, rząd,
rozsiany oddechem wiatru
popiół daje nadzieję
21 gramów uwolnione.

autor

Diogenes

Napisany: 2009-10-21 Dodano: 2009-10-28 14:37:17

Ten wiersz przeczytano 590 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie