Dwadzieścia minut

za pięć jedenasta
czas już spać
zamknąć oczy
i znów biegać
po usłanej kwiatami łące

za dwie jedenasta
czas gasić światło
i wsunąć się
pod cieplutką kołdrę
i nie myśleć o niczym

wybiła jedenasta
chciałbym już zasnąć
poranek coraz bliżej
a skoro tylko wstanie świt
obudzi mnie pustka

dwie po jedenastej
wciąż siedzę przy świetle żarówki
i piszę co myślę
czy o tej porze
da się jeszcze myśleć?

jedenasta cztery
a ja czekam
na co? na kogo?
nie wiem
na Ciebie?
nonsens
już dzisiaj Cię nie zobaczę
nie poczuję na swych ustach
Twoich ust
nie wniknę w Twoje oczy
nie powiem - kocham

jedenasta sześć
głupi jestem
wiem przecież
że jutro się spotkamy

osiem po jedenastej
w końcu się kładę
zamykam oczy
i widzę -
widzę Ciebie

mogłem tak od razu
teraz zmądrzałem
wiem
że Ty jesteś moim snem
i mogę Cię mieć przy sobie
kiedy tylko zechcę

miłość to potężna magia
kiedy kochasz na prawdę
to wasze dusze
są zawsze razem
blisko
bliżej niż myślisz

kwadrans po jedenastej
poszliśmy spać

autor

Problematyk

Napisany: 2007-09-23 Dodano: 2007-09-24 16:59:12

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie