Dwie dusze
Dedykowany innej duszy
Los je przygniótł do ziemi
Pogubiły się te dusze w świecie
Błąkały się bez celu
Nie szukały światła nadziei
Czy to był las, czy łąki umajone
Noc, zmierzch, czy wstające słońce
Obojętne im to było
Żyły nie czując, że żyją
Przypadek sprawił
Ich ścieżki się spotkały
Na skrzyżowaniu życia i beznadziei
Obojętne, ślepe, przeszły obok siebie
Coś je powstrzymało
Jednocześnie odwróciły głowy
Spojrzały na siebie
Smutne uśmiechy na wargach
Krok po kroku, zbliżały się
Dusze do siebie
Splotły się palce
Usta już się poznawały
Z otchłani ciemności
Słońce radośnie wschodziło.
Komentarze (22)
Wzruszyłeś mnie... tylko dobrym duszom zdarzają się
tak piękne historie
Kolejne "dzieło" poety jaki piękny sympatyczny wiersz
- Smutne uśmiechy na wargach - ha ha ha ha a na czym
jeszcze można zobaczyć uśmiechy.No widzisz "poeto"
jakie buble walisz.Dobrze,że dzisiaj zajrzałam.
No proszę, piękne zakończenie...nadzieja triumfuje...
Pozdrawiam serdecznie
Ładnie! Miłej niedzieli.
Pozdrawiam serdecznie:)))
Góra z górą się nie zejdzie, człowiek z człowiekiem
zawsze, a dusza z duszą - tylko wyjątkowo.
I tej wyjątkowości Ci życzę, bo to piękny stan.
Dobrze, jeśli dwie zagubione dusze się odnajdą. Ładny
wiersz z optymistycznym zakończeniem. Pozdrawiam
serdecznie :)
Ładnie napisałeś troilus o spotkaniach w a ż n y c h
:)
pozdrawiam serdecznie
Prawda krzemanko nie trochę na bakier z logiką wyszło.
Dziękuję za uwagi.
Ładna opowieśc. Popieram sugestię mariat co do
drugiego wersu.
Msz skoro mowa o duszach, a te są rodzaju nijakiego,
warto tego się trzymać i zamiast
"Obojętni, ślepi, przeszli obok siebie" napisać
"Obojętne, ślepe, przeszły obok siebie".
Gdyby wiersz był mój, zrezygnowałabym też z wersu
piątego od końca
"Dusze do siebie" i z "się" w następnym wersie,
zostawiając "splotły palce". Mam nadzieję, że autor
wybaczy mi te czytelnicze uwagi. Miłego wieczoru.
ladnie :) pozdrawiam
...i nawet się zdarza w życiu...hehe
miła tematyka.
temat bogaty w sens, ale na początku niepotrzebnie
moim zdaniem "te dusze"
Los je przygniótł do ziemi
Pogubiły się te dusze w świecie
=
Los je przygniótł do ziemi
Pogubiły się w świecie
jest wystarczające, bowiem z tytułu wynika, że chodzi
o dwie dusze.
To inna dusza na pewno będzie zachwycona :-)
optymistyczny, pełen nadziei wiersz,,pozdrawiam :)
Dziękuję Halinko, Ty zawsze jesteś czujna na wszystkie
błędy