Dwie planety

Ty z jednej, ja z innej, jesteśmy z dwóch planet,
Co każda po swojej krążyła orbicie
I tylko kosmiczny, dziwny jakiś zamęt
Sprawił, że się zbiegło twoje z moim życie.

Że nagle wzajemne siły przyciągania
Sprawiły, że z dali ku sobie pomknęły.
Nie bacząc na prawa, układy, wiązania,
W ślepym zapędzeniu prawie się dotknęły.

Tak byliśmy blisko, jak dwie wiersza strofy.
Nasze atmosfery lekko się otarły.
Chyba nieświadome groźby katastrofy,
Cudem tylko dwa światy całkiem nie umarły.

A gdyby pędzące padły w swe objęcia,
Jakiej siły by trzeba, by z tego dramatu,
By z pyłów, okruchów, strzępów, by z nieszczęścia ,
Dać początek nowemu, szczęśliwemu światu?

autor

Wołkowiecki

Dodano: 2006-01-20 07:00:36

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie