dwie równoległe

Tysiąc mil przebytych donikąd,
Dwie równoległe, które nie mają szans by się przeciąć,
Mówili – nic nie dzieje się bez przyczyny,
Nie wierzyłam, według mnie ci ludzie się mylili.

Dziś w chaosie świata odkryłam zaskakującą rzecz,
Życie wcale matematycznym nie jest.

Dwie równoległe, samotne, proste potrafią spotkać się
Nieświadomie, irracjonalnie w tym całym chaosie.

Mówili – nic nie dzieje się dwa razy.
Wierzyłam im dla odmiany w końcu każde nieszczęście
W swoim życiu powielamy.

Nagle wszystko co raz się zdarzyło już nie powróciło.
Przez co nastąpiły nowe początki mlekiem i miodem płynące.

Nagle dwie proste równoległe przestały być samotne.

A gdy przestałam słuchać co mówili inni upadła ma wiara.
Stałam się pusta od środka cała,
uleciało ze mnie życie,
szereg martwych komórek, śmierć się we mnie zebrała.

I wtedy znalazłam powody by odwrócić kota ogonem.
Dwie, proste, równoległe zgięły się ku sobie w stabilną pętlę.

autor

Paralogiczna

Napisany: 2012-07-27 Dodano: 2013-02-23 22:46:45

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie