DWIE SPRZECZNE DUSZE

Skąd biorę siłę na dawanie nadziei,
Na przywracanie innym radości??
Skąd biorę siłę na wspieranie innych,
Na uśmiech w ich ciężkie dni??
Skąd biorę siłę na pocieszanie,
Na dodawanie otuchy w trudnych chwilach??
Skąd??
Nie wiem…
Sama się śmieję a dusza ma płacze…
Jestem szczęśliwa,
Choć w rzeczywistości brakuje mi szczęścia…
Jestem wesoła a tak bardzo samotna…
Mam nadzieję, choć w nic już nie wierzę…
Jestem kimś, kim nie jestem??
Może ja to nie ja??
A może mam dwie dusze:
Jedną dla innych –
Pogodną, wesołą, pełną wiary i nadziei,
Przepełnioną optymizmem.
A drugą dla siebie –
Smutną, samotną i pozbawioną złudzeń…..
Czy to jest możliwe??

autor

Ewe-LiNkA

Napisany: 2005-10-17 Dodano: 2005-10-19 17:41:06

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie