Dwie twarze tego świata

Tak słabo znam ten świat,
tak krótko na nim żyję.
Lecz wystarczająco długo,
by poznać jego dwa oblicza.

Pierwsze to słoneczny dzień,
śmiech dzieci,
zapach kwiatów,
dwoje zakochanych trzymających się za ręce.
Taki świat można pokochać.

Lecz są ludzie, którzy znają jego drugą twarz,
ponurą noc.
Ciągły niepokój,
wojny,
głód,
choroby,
śmierć czyhającą za rogiem.

Czemu tak musi być?
To ludzie ludziom zgotowali piekło na ziemi.
Co możemy zrobić?
Możemy wiele...
Możemy zmienić świat,
ale zaczynając od siebie samych.

autor

Nathaniella

Dodano: 2009-01-31 13:19:45

Ten wiersz przeczytano 630 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie