Dwoje

Przemkowi

Byłam tam sama
W ten dzień
O tej godzinie
I dlaczego wtedy on
Był koło mnie
I nie było go przy mnie
Sama byłam
Choć z nim

Ta chwila milczenia
W krzyku niemym
Z nim
Choć mówiłam do siebie
Z nim byłam
Lecz sama

Potem pocałunek
Na jego usta
Choć były to moje własne
Tak, z pomadką
Napewno moje były
Choć jego

Moje dłoń i jego
Choć dwie
Złączone w uścisku
Chociaż nie!
Lewa i prawa
One były moje !!!

Kaptury dwóch bluz
I dwie pary spodni
Buty, bielizna
I też, choć tyle
Sama z siebie
Ściągając rzuciłam
Tyle rzeczy?

Jego włosy
Pod palcami mojej dłoni
Też z mojej głowy
Takie czarne
Jak popiół
Od kiedy ścinam się na krótko?

Złota pościel
Dwa ciała, jedno jego
Także moje
Mam fizyczne
Postacie i dusze
Moje własne !!!

Męskie perfumy
Nie moje !!!
Nie używam !
Wole kwiaty ....

autor

Żyleta88

Napisany: 2005-09-20 Dodano: 2005-11-07 06:36:04

Ten wiersz przeczytano 641 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie