Dwoje

Oj tak warto odrzucić skargi i otworzyć okna wpuścić
trochę powietrza i ożywić radość,
która gdzieś uciekła,
jak zwykle piękny i bardzo prawdziwy wiersz, prosto z
życia.
Serdeczności.

Czytałam już, ale przypomniałam sobie z przyjemnością,
ten jakże prawdziwy i życiowy wiersz.

Piękny i bardzo, bardzo prawdziwy. Pozdrawiam:)

Mądrość życiowa zawarta w pięknych słowach:)

Witaj, liczą się zawsze ciepłe powroty, więc dołożyć
do ognia, reszta uczuć czeka i głowy do góry.
Pozdrawiam

Przecież jest ogień,bo skąd byłaby ta radość?:)
Pozdrawiam bardzo serdecznie+++

Gdy radość ciągle żyje, to nic- tylko rozpalić ten
ogień. Bardzo obiecująco brzmiące słowa wiersza.
Pozdrawiam serdecznie.

Piękny ten wiersz, lecz dlaczego wydaje mi się tak
prosty. Wszystko to jest za proste.
W miłości zawsze przez życie.

Na miłość nigdy nie jest za późno tym bardziej, kiedy
dwoje ludzi pragnie zacząć wszystko odnowa.

Czasem dopiero na skrzyżowaniu człowiek zaczyna
zastanawiać się - dokąd idzie.

Pozdrawiam serdecznie:)

to wydaje się takie proste...

Zapomnijmy co było, cieszmy się życiem i radujmy.
Miniaturka pełna nadziei. Pozdrawiam :)

Hmmm... jest dobrze, gdy mamy nadzieję. Bardzo
wymowny. Cieplutko pozdrawiam

Jeśli radość żyje to można jeszcze "rozchajcować"
ten ogień miłości. Piękny wiersz, zrobił na mnie
wrażenie. Ładnie piszesz malteszku:))) jeśli tak mogę
do Ciebie. A Kołobrzeg - miodzio. Przejazdem, ale dużo
sympatii. Pozdrowionka ślę.

Jest smutek, jest i radość. Jest wiersz pełen
wzruszeń.

Ale jest jeszcze nadzieja nie wszystko zostało
stracone.