Dworek szlachecki.

Wiosną w pełnym rozkwicie dworek i okolice musiały
robić podwójne wrażenie...
pozdrawiam :)

zauważyłam,że ,w takich dworkach były piękne parki i
ogrody pozdrawiam

czwarta czesc o twoim dworku...wyzwala
wyobraznie..piękne opisy.....tamtych lat....

Pięknie Pani pisze.

pisz tesso :)i nie przejmuj sie smieciami..pełno ich w
naszym zyciu,,:)

Tam gdzie ja się urodziłem też był podobny dworek z
pięknym obejściem,ślicznym ogrodem i dwie wielkie
stajnie,a zamykała całe obejście jedna wielka i długa
stodoła-pamiętam też nazwisko właściciela,był nim
niemiecki dziedzic-On już nie żyje ,a dworek po części
nie istnieje,a piękną stodołę spalili pijacy..ale ja
tu opisuje swoje,a Twój wiersz w mej ocenie ma znowu
tylko wysoką notę,jak już stwierdziłem masz dar do
opisu takich przeżyć i dobrze się Twoje wiersze
czyta..powodzenia

Miło przenieść się do szlacheckich ogródów. Pięknie
piszesz Tesso. pozdrawiam

wokół dworków sadzono ogrody i sady Przez przybliżenie
dawnych krajobrazów nasuwa się refleksja, że i obecnie
warto przywrócić dbałość o otoczenie domów Bardzo
ładny wiersz impresja + pozdrawiam:)

Miło było pooddychać szlacheckim powietrzem,w ogrodzie
pełnym kwiatów i ptaków w promieniach słońca i
srebrnego księżyca,miło było:)

witaj szlachcianko wśród swoich włości, malujesz
słowem ku naszej radości.

Tak,w takich dworkach byly piekne parki i ogrody
pozdrawiam!

Twoja poezja jest piękna, ciepła i to dobrze, że
komnen Cię czyta i sprawdza. to miło. pozdrawiam
najcieplej.

Ta część trochę lepsza, ale część uwag niestety
słuszna.Wogóle nie rozumiem początku co ma zahaczyć o
wierzchołek świerku?Bo poprzednią część kończysz
płynącą muzyką, a kolejną zaczynasz, że coś w liczbie
mnogiej zawadzi o ten świerk.Ale za bardzo się nie
martw tylko popraw i pisz dalej.

Jak by nie czytał malowniczy dworek :)

wie Pani co, wspomnienia wspomnieniami, ale może nie
kaleczmy języka polskiego, zwłaszcza przy pisaniu
poezji. ma tu Pani szereg usterek stylistycznych,
--dwa najbardziej widoczne przykłady :"była jakby
krwią splamiona
istoty zranionej" - przecież to zupełnie na opak Pani
zestawiła - prawidłowo: była splamiona (czym?) krwią
zranionej istoty;
---kolejny:"
wierzchołek srebrnego świerka.Dalej
był sad, wiosną w cudnej paradzie kwiatów obsypane
były jabłonie i inne drzewa owocowe" - czym? bo
przecież nie da się czegoś "obsypać paradą
kwiatów".----"Powietrze było
czyste, przesiąknięte zapachem świeżej
zieleni i kwitnącymi kwiatami" - chyba równiez
"zapachem kwiatów" a nie kwiatami; --reasumując:
poetyzuje Pani na siłę, tłoczy Pani "śliczne", choć
już mocno zużyte, określenia, a przy tym nie dba Pani
o składnię i gramatykę; jaki to ma sens? gdzieś w
komentarzu Pani napisała, że Pani "pisze sercem" i że
"niektórzy" to pani mają za złe. to nie tak, wiersz to
nie autor, ale nad wierszem można i trzeba pracować;