Dwulicowi
Dla wszystkich fałszywych i obłudnych, WAM też się coś należy
Plamy wśród tłumu
Nikomu nie znane
Bezkształtne postacie
W maski przebrane
Ubrane zwyczajnie
Bez blichtru, w szarości
Skrywają się w cieniu
W smutku codzienności
Kroczą spokojnie
Po cichu skradają
Chcą zostać w ukryciu
Przezroczyści się stają
Niewidoczni dla reszty
W swym milczeniu trwają
Gdy zajdzie potrzeba
To swe maski zrzucają
Widoczne potwory
Fałszem oblepione
Ich wszystkie szczeliny
Kłamstwem wypełnione
Ociekają złośliwością
Ironią i drwiną
Często skryci za pozorem
Z dwulicową miną.
autor
Agnieszka 80
Dodano: 2018-08-17 10:37:04
Ten wiersz przeczytano 495 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
No cóż znam pełno takich.
Trzeba uważam, by czasem, w pewnych okolicznościach
samemu takim nie być, pozdrawiam :)
bywa i tak, choć to jest smutne
pozdrawiam :)
pamiętaj, najbardziej uważaj na pochlebców.
świetne, cudownie ironiczne arcydzieło. piszesz
zawodowo :)
Dziękuję wszystkim serdecznie.
Człowiek człowiekowi wilkiem.
Smutne, ale prawdziwe
Bardzo na tak:)
Witaj,
mam nadzieję, że to chwilowy żal, który przeminie
wnet.
Dziekuję i pozdrawiam.
Smutno ale prawdziwie a szkoda bo mogło by być pięknie
serdecznie
Pozdrawiam Agnieszko serdecznie :)
Smutna to prawda o życiu i relacjach.
Pozdrawiam.
niestety takich ludzi spotykamy na swojej drodze -
smutne i prawdziwe...
pozdrawiam:-)
Niestety pełno tego fałszu, zawiści wszędzie wokół.
Szkoda.
Miłego dnia
Az się rozejrzałem wokoło,
czy to aby nie prorok?
Miłego dnia Aga, jest ich troszeczkę nawet tu na Beju.
Po co flądrze maska,
i tak będzie płaska ;)
Miłego dnia.
ironia prawdę ci powie