Dwunastogodzinna zmiana z...

Pozdrowienia dla ludzi pracy i korporacyjnych szumowin.

Zdaję sobie sprawę z rzeczy nowoczesnych.
Z internetowych bzdur
czytanych przy śniadaniu na krótkiej przerwie.
Zdaję też sobie i sprawę z niewiedzy
jaką świat mnie prześladuje gdy w telewizorze siedzi.
Wiem, jak szybko mijają chwile za konsoli szybkim bitem,
i choć czasem się pomylę
lecę do nich jak na skrzydłach - niestety.
I gdybym mogła jednym klik-nienciem
na klawiaturze to wszystko zmienić
zgasiłabym światło, świec dziś użyła
i z radia puściła miłe, stare dźwięki.
A w dłoni wina lampeczkę przy wiernym człowieku i opowieści o nas chwilka.
Lecz ja siedzę sobie czytam kilka wierszy,
a w głowie sączy się inna muzyka.
Zza kołdry ciepłym kocykiem
maleńka postać miniaturka Ciebie.
"Zgaś lampę" - wołam sama do siebie "I połóż głowę obok dziecięca.
Zamknij jednym ruchem światło gigabajtów i ucisz myśli, bo ich dzisiaj sporo."
Dzień skończył się marnie pod ciężkim boju.
Kiedy po raz kolejny poczułam
jak ludziom w oku wciąż stoi krwawo
moja zuchwała postać.
Bo mi nie można niczego powiedzieć
i zamknąć usta chcą choć szczere.
Bo ja tylko do ludzi mam być nieprzyjacielem.
Zadziwia mnie jeszcze, choć żyję już trochę,
natura ludzi dzika jak wampira osoba.
Bo jakie korzyści ciągnie fałszywa muzyka?
Ja nie rozumiem i wciąż się boje.
Z dnia na dzień i każdego z kolei
człowiecze gęby zło szerzą wszędzie.
"Nie będę z nią pracować, bo głupia jest,
jak każdy w jej rzędzie."
Kolorów wiele niesie szarych okolica
gdy do pracy zmierza moja ulica.
I tam spotyka "kolegów"- graczy,
co jeśli mogą zgniotą z podłogą.
I do tego zwą to szczerością.
A w roju krowy wciąż goszczą.
Zapisują swe tam posiadanie
w godzinach nadmiernie przepracowanych.
Zdarza się nawet, gdy coś opowiem,
że mi łateczkę przypną na głowie.
Że ja to niby wszystkich buntuje,
grzeje do walki o swoje ludzkie prawa
a tamci to zwykli luje i ...
tu się inne mi słowo rymuje.
Zanim zakończę te długie wywody
powiem, że szkoda mi lat przebytej drogi.
Bo już minęło zaangażowanie wielkie,
siedząc w pracy myślę "jak zrobić brukselkę?"
Zdaję sobie sprawę z mojej "mocy"
i ze słabości spracowanego ludu.
Kiedy w kołowrotku zbiera się tylko takich
co lubią pastwić się na świeczniku
i paść jak święte krowy.
Dość już gadania, bo nie wytrzymam
i zacznę słowa od wierszy wyrywać
i wprost napiszę zdanie...
Lecz to głupców niedoczekanie.
Posłużę się w pracy inteligencją
i skończę z każdą szarą eminencją.

Jeśli kiedykolwiek przyjdzie Wam do głowy gnoić kolegów, współpracowników, zastanówcie się czy nadal jesteście ludźmi.

autor

Szmaragdowa Dama

Napisany: 2017-07-15 Dodano: 2017-07-15 01:26:14

Ten wiersz przeczytano 2907 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie