Dziadku!...a jednak już nie...

kochamy........lecz to nie wystarczy by przywrocic komus zycie.....

Był ładny, lecz chłodny dzień
Ty szedłeś za mną jak cień
Gdy tylko o Tobie pomyślałam
Momentalnie łzami się zalałam
Weszliśmy do krematorium
Sala była mała
A tam rodzina już prawie cała
W telewizorze trumnę zobaczyłam
Policzki łzami zmoczyłam
Wszedł pan, dość wysoki
Zrobił trzy kroki
I zapytał się:
Czy odkryć trumnę?
Tak!- pomyślałam- Tak, chcę zobaczyć dziadka
Może w mym sercu z dziury zrobi się łatka
Gdy Go zobaczę…
Cały czas płacze
Idę
Trumnę odkryli
W czarnym garniturze Go położyli
Może jeszcze wstanie
To nie jest opętanie
Ciągle mam nadzieję
Wiatr tu nie wieje
A mnie ogarniają dreszcze
Mam nadzieję jeszcze
Lecz gdy ciała dotykałam
Wtedy zrozumiałam
Dziadek już nie wstanie
Jest zimny
Choroba Go wykończyła
A ma nadzieja tak długo żyła
On mi już nic nie powie
Mam pustkę w sercu i głowie
Boże!
Dlaczego nam ich zabierasz
Dziadku dlaczego Ty umierasz?!

jest to smutny wiersz ale jesli cie wzruszyl lub w jakis sposob zainteresowal to oddaj na niego glos...

autor

Izabela

Napisany: 2004-11-29 Dodano: 2005-01-19 20:34:25

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie