Dzieci ulicy

Dzieci ulicy nie mają lekko, wszyscy ich obwiniaja, bo tak najłatwiej. Wiersz dedykuje moim przyjaciołom, którym codziennie ktos rzuca pod nogi kamienie...

nadchodzą dzieci ulicy
podarte ubrania
agrafki w uszach
w ręce wino

"wszędzie tego pełno!
wyłapać i zamknąć!"

buntują się przeciw wszystkiemu
buntują się
bo bunt nie jest trendy
nie chcą błyszczeć
nie chcą być cosmo

"kolejny nastolatek
popełnił samobójstwo"

a oni podnoszą się i idą dalej
kolejne wino w kieszeni
agrafki w uszach
bunt w sercu

"okradli mnie!
to na pewno te z getta!"

patrzą smutno
nie komentują
idą dalej

dziecko ulicy
sama nim byłam
ze łzami w oczach
ze śmiechem na ustach

ciężkie buty
przyjaźń na wieczność
modlitwa o lepsze jutro

dzieci ulicy
przeszłość
dorosłość
sprzeczność

autor

black positiv

Napisany: 2007-02-07 Dodano: 2007-02-07 19:30:02

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie