Dzieci ulicy-2-

Nie ujrzało nigdy słonecznego blasku,
nie poczuło zapachu jej włosów,
nie usłyszało jeszcze jej głosu.

Nim zaistniało - umarło.
Nie miało imienia,
więc nikt nie mógł pokochać.
Nikt go jeszcze nie oswoił.
Ono nikogo nie oswoiło.

Brutalnie wydarte ze schronienia przed światem,
który wtedy mógł je tylko skrzywdzić.
Maleńkie ziarenko
rzucone na żyzną ziemię,
co pustynią się okazała.

Dajecie złudne nadzieje,
by ranić,
krzywdzić,
dla pieniędzy!
Może...

Lecz

To właśnie przez was płaczą
miliony nienarodzonych dusz...

autor

Vero

Dodano: 2007-05-08 18:46:31

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie