dziecięce wspomnienia

dziecko

byłam już nie jestem
ale pamiętam cukrową watę
swojską kiełbasę i gorącą chatę
piekło się chleb zdrowy jak rumieńce na buzi
żyło się tak jak teraz nie żyją dorośli czyli duzi
fajnie było bo pełna gromada kolegów i koleżanek
na drodze pełno prostokątów i licznych kolorowanek
na dworze nigdy nie brakowało ruchu
każdy dzieki tym podtrzymywał się na duchu
fajnie było pobawić się w zbijaka
to była prawdziwa uczta dla małego dzieciaka
skakanka, piłka rower nożyki i inne zabawy
teraz chyba nikt by nie chciał w takie coś się bawić
fajnie było spotkać się po szkole i pobawić się
przy wspólnym stole
w warcaby, gry planszowe i gierki
w oczach było tylko widać zapalone iskierki
przygód więcej nić pokemonów
i postów na facebooku
prawdziwe dzieciństwo bez
smartfonów i ebooków
to bycie z drugim i wspólne obcowanie
z tym co życie dało czyli z prawdziwym życiowym wyzwaniem
człowiek był bardziej ceniony niż elektroniczne nowości
i nikt nie był tak samotny jak w wirtualnej rzeczywistości
może gdyby tak jedno dziecko się posłuchało
i innym taki przkład dało
to by więcej ludzi z ludzmi rozmawiali
i życia by tak bardzo nie żałowali

autor

myślica

Napisany: 2016-11-19 Dodano: 2016-11-19 16:48:45

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie