dzieciństwo

morwy zrywane w popłochu,
bo sąsiad wiecznie zagniewany

korale najpiękniejsze co roku
z tej samej jarzębiny rwane

powrót ze szkoły wydłużony
o kolejną ławkę w alejce

kolanówki były białe rano
popołudniu pod kolona zaciągnięte

gruba pani z dużym kokiem
siedząc w oknie łypała bacznie okiem
udając, że nie widzi sąsiada zawianego,
jutro pól bloku śmiać się będzie z niego

na podwórku tuzin marzycieli
trawę ugniatało,
szukało szczęścia licząc barany na niebie

śmiech do upadłego,
gwar do zdarcia gardeł,
pośpiech zatrzymany w stop klatce
obiektywu
moich wspomnień
wspomnień z dzieciństwa wspaniałego

autor

dasia

Dodano: 2011-07-03 20:24:18

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie