DZIECIŃSTWO

Z matką przez wiosnę do dojrzałości
i deka zamieszkania w domu matki.
Ci co pośpiech preferują, pośpiech rozpadu:
Czy nie naganne, życie jest dobre?

A śmiertelny blask:- i meteory też są potrzebne?
Ale mniej może niż góry: połysk, ginie jak republika.
Ale dla naszych dzieci,to bym zachował dystans od nie sprawiedliwości.
Nie od grubości portfela i mienia, zależy korupcja,tylko od nas samych.

Nic nie jest obowiązkowe, gdy miasta leżą u stóp potwora,
on niech pozostanie w górach.
A chłopcy będą bardziej umiarkowani
w miłości do innego człowieka.

Sługa mądry, bo nie znosi mistrza.
Przysiadają nad przyszłą rzeką pocieszycielką,
a dzieci brodzą w niej po kolana w błocie.
I rozdrapują pazurkami, roje kolorowych motyli.

Dzieci o cienkich jak patyczki nóżkach,
z małymi i ostrymi szpikulcami w pępkach,
stawiają pierwsze niemowlęce nieporadne kroczki
w kuloodpornych kamizelkach.

W niebieskich od dymu połaciach wypalonego lasu,
muchy zaciskają swój krąg lotu wokół ich ojców.
Wiosną w górskim imperium wiosek indiańskich
między konarami nagimi i białymi,jak ludzkie kości.

Głowę można stracić od tych odległości.
Nie łap w pułapkę połowę najszlachetniejszych duchów.
A te któreś złowił mówią;-Boże,coś kiedyś chodził po ziemi.




INFANCIA


La madre de la primavera hasta el vencimiento
y deca residencia en casa de su madre.
Aquellos que prefieren una carrera, correr la vida:
No reprobable, la vida es buena.

Mortal esplendor: - si los meteoritos son necesarios
Pero menos de las monta?as: - brillo, muere la república.
Sin embargo, para nuestros hijos, me han mantenido a la distancia
No en el grosor de la cartera y los bienes depende de la corrupción.

Nada es obligatorio cuando las stupas de la ciudad se encuentran en elmonstruo,
vamos a permanecer en las monta?as.
Y los ni?os serán más moderados
en el amor con otro hombre.

Siervo de los sabios, porque no puedo soportar el maestro.
Siéntese en un edredón río futuro,
Wade y los ni?os en el pie.
Y las garras lacrimógenos a una multitud de mariposas de colores.

Los ni?os con piernas delgadas como palos,
con picos peque?os y afilados en pępkach,
sus pasos primer bebé
chalecos antibalas para.

El humo azul de los tramos pasado de los bosques,
moscas que vuelan alrededor del vicio de sus padres.
En la primavera de los pueblos de monta?a del imperio de la India
entre las ramas desnudas y blancas como el hueso.

Usted puede perder la cabeza desde la distancia.
No la pata en una trampa,
la mitad de los espíritus más nobles.
Y dicen que has cogido, Dios, algo que una vez estuvo en la tierra.

Czesto o tym myślę, z tym się spotykam na codzień. To dla tych dzieci stworzyłem ten utwor.

autor

Volar

Napisany: 2011-09-22 Dodano: 2011-09-25 00:12:09

Ten wiersz przeczytano 667 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie