Dzieje Dziewczynki cz. 2

Jasna fala chmury po niebie sunęła;
Piórem spadającym z drzewa zdmuchnęła,
Podmuch wiartu nieskończenie.
Zachodzącego słońca przepięknie.
Dziewczynka przez drzwi białe zdążyła już przejść,
I na konia czarnego skądżę wejść.
Przez las jadąc i się rozglądając;
Nie bocząc z drogi, czasem stając.
Gdy mały elf obaczył się przejść przez ścieżkę.
Dziewczę ujrząc schował się za rzeczkę.
Jadąc tak bez celu słuchając lasu
Nie widząc elfa i dziwnego hałasu.
Jednolity pas otacza mą talię;
Jak deszczu krople spadające na wody taflę.
Och biedna dziewczyna w kłopoty się pchała
Nie bojąc się dalej jechała.
Ujechała do wioski małej, gdzie elfów moc do niej dotarła;
Gdzie świec na stolikach nie brakło
I skrzydeł latających zaraz dziewczynkę wypatrujących.
Za krzewami należącymi do lasu świętego.
Niebezpieczeństwo czekało na każdego człowieka śmiałego.

autor

Patrycja_Vampire

Dodano: 2008-02-19 22:25:05

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Groteska Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie