Dzięki klawiaturze..czyżbym...
♥♥♥♥♥♥♥ϖ 9;♥♥♥♥♥♥♥ 829;♥♥♥♥♥♥♥& #9829;♥♥♥♥♥♥♥ ;♥♥♥ Pisany na prośbę Agnieszki ;) Dedykowany... może Tobie! ( Ty już będziesz wiedział... ) ♥♥♥♥♥♥♥ϖ 9;♥♥♥♥♥♥♥ 829;♥♥♥♥♥♥♥& #9829;♥♥♥♥♥♥♥ ;♥♥
„Nie odchodź!
Proszę, zostań jeszcze trochę…
Wiem przecież,
że masz na to ochotę.
Nie zostawiaj, samej mnie…
Potrzebuję przecież Cię!
Jesteś jak powietrze, jak dookoła
przestrzeń…
Muszę Ci coś wyznać!
To,
co mnie otacza to jak spojrzenie przez
pryzmat.
Od dawna coś kryję, kryję przed
Tobą…
Ale już nie chce ukrywać,
robiąc to nie jestem sobą.
Pamiętasz, kiedy się poznaliśmy?
Od tamtej pory inaczej żyję.
Nie wiem czemu, ale nie chcę dłużej tego
kryć- nie kryję.
Zobacz jak minęły Nam szybko miesiące.
Dopiero widzieliśmy śnieg, a już letni
powiew wbiegł…
Pomyśl ile to już razem
przeżyliśmy…
Krainy mlekiem i miodem
płynące-odkrywaliśmy…
W deszcz, zawieje, słońce…
I wciąż na nowo robiło się gorącej…
Nic się u Nas nie zmieniło.
Wciąż jesteśmy- tacy sami…
No może troszkę bardziej, sobą
oczarowani.
Od pewnego czasu,
bardzo smutno mi kiedy mówisz do mnie:
„Śpij słodko kochana”- już nie
mogę się doczekać następnego rana…
Niby miły gest, z Twojej strony, ale moje
serce wybijać zaczyna już inne tony.
Nie wiem, dlaczego…
Niby wszystko dobrze jest lecz kiedy
pomyślę,
że znów muszę trwać tyle bez Ciebie-
zastanawiam się:
„Jest w tym wszystkim
sens?”…
Długo nie wiedziałam, godzinami myśląc o
Tobie leżałam.
W wyobraźni Nas- Mnie i Ciebie
malowałam…
Tak bardzo dotknąć chciałam…
Twego ciała…
Tak bardzo chciałam…
Poczuć oddech Twój…
Marzyłam, marzyłam, śniłam- był byś
mój…
Delikatnie…
Chciałam spoglądać na Twej twarzy rysy,
Gładzić po włosach i dotykać nosa…
Na koniec buziaka w buźkę Ci strzelić,
Powiedzieć byś zmrużył oczka i sen ze mną
dzielił…
Byś był bezpieczny, a sen Nasz- byłby
wieczny.
Tak piękny, inny niesamowity, a w tej
niesamowitości znakomity.
Jednak jeszcze nie ja…
Tylko puchowa kołderka Cię okrywa.
Jednak nie mogę Cię dotknąć…
Mimo iż bym chciała.
Dlaczego nie mogę?!
Głupia ta odległość cała…
Boje się, tak często boję się o
Ciebie…
Gdy się nie odzywasz, co z sobą zrobić- nie
wiem…
Dzieli Nas niby odległość.
Wale nie byle, jaka…
Ale i tak jestem wdzięczna losowi,
że „poznałam Ciebie -cud
chłopaka”.
Zawsze marzyłam o tym,
że coś takiego się zdarzy i oto proszę los
mnie tym obdarzył!
I nic i nikt od tego mnie nie uchroni,
że ja wciąż czekam aż mi świat
przysłonisz…
Nie wyłączaj komputera,
bo wtedy wszystko tak szybko
zamiera…
Jesteśmy teraz tak blisko siebie,
Możemy wszystko, a może więcej…
Nie wiem- czy Ty jesteś tak daleko jak
mówią czy tak blisko jak mi się wydaję.
I chyba to, co mi się wydaje, powoli prawdą
się staje…
Dobrze mi jest…
Z Tobą być.
Na Ciebie warto czekać- powiem Ci to
szczerze.
Jesteś ideałem, w mojego umysłu mierze.
Na Twoje ciepłe słowa, będę czekać stale,
bo one są warte czekania…ale?
Odpowiedz mi, co się ze mną dzieje.
Kiedy z Tobą rozmawiam dziwne drżenie w
dłoniach mam,
moje oczy w szalony stan wpadają wciąż tak
błędnie,
tak błędnie Ciebie w monitorze szukają!
Lecz widać w nim tylko słowa
zapisane…
Mogę ich "słuchać" od nowa, od
nowa…
Przecież nie czai się w nich żadna
przeszkoda.
Mów mi jeszcze więcej- jestem na to
gotowa.
Chcę by to przeszło już w realia!
By Nam zagrała losu aria…
Takie widocznie jest Nasze
przeznaczenie,
najpierw chwile ciężkie,
później pragnień spełnienie!
W to wierzyć zawsze warto,
nikt w końcu nie wie jak to się ułoży.
Jak się scali, jak się złoży!
Dziękuję Ci, że jesteś- dla Ciebie i ja
będę.
Dla Ciebie każdą gwiazdkę z nieba
zdobędę!
Dla Ciebie w płatek róży się zamienię!
Dla Ciebie- siebie na lepsze
odmienię…
Ostatnio coraz częściej…
Myślę i myślę o Tobie…
Ludzie mają różne pragnienia,
ja me pragnienie widzę w Tobie.
Znamy się trochę,
a jednak już wiem…
Czuję coś więcej niż zwykłe „Lubię
Cię…”
Owładnąłeś mnie, moje myśli, mój dzień.
Wszystko jest Tobą.
Nie tylko zwykłą internetową odą…
Od komputera już oderwać się nie umiem-
może stąd z rodzicami tak wiele
nieporozumień.
Ale to nic…
Mówi się trudno.
„Nie rozmawiam” z Tobą
by zabić czas, bo nudno…
„Rozmawiam z Tobą” boś osobą
cudną.
Dlaczego?
Ja to rozumiem! Ty to rozumiesz?
A może jeszcze, dopiero się rozumieć
naumiesz.
Tak bardzo wierzyć wciąż chcemy,
że inną drogę do siebie- prócz internetowej
znajdziemy.
Że nie będzie dzielił Nas monitor
szklany…
Ale Ty będziesz mym spojrzeniem
pijany…
Że nie będziemy „rozmawiać”
dzięki klawiaturze,
bo ile jeszcze można, ile… jeszcze
dłużej?
Chcę Cię dotknąć,
choć dłoń Twoją- tak na chwilkę, złączyć z
moją.
By się stało,
co stać miało- by uczucie w Nas wciąż
trwało…
Nie tylko w wirtualnym świecie, ale i w
realnym- te miłosne dziecię.
A teraz proszę,
pomyśl o tym, co Ci napisałam.
Już wiesz, o co mi chodziło?- to dobrze, bo
tego chciałam…”
♥♥♥♥♥♥♥ϖ 9;♥♥♥♥♥♥♥ 829;♥♥♥♥♥♥♥& #9829;♥♥♥♥♥♥♥ ;♥♥♥ pOzDrO aLl =*** ♥♥♥♥♥♥♥ϖ 9;♥♥♥♥♥♥♥ 829;♥♥♥♥♥♥♥& #9829;♥♥♥♥♥♥♥ ;♥♥♥
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.