Dziękuję za tę chwilę, Tato…

Piękny wiersz...wzruszył.

Piękno dziecięcych wspomnień... Mam czwórkę dzieci i
wiem jak bardzo lubiły wieczorne czytanie bajek...
Najmłodszemu 6-latkowi czytam nadal i to jest
najwspanialsza chwila, gdy przychodzi i mówi: mamo
chodź, poczytasz mi bajkę na dobranoc...Będą to miłe
wspomnienia dla moich dzieci, jak już mnie
zabraknie.... dziękuję Ci za ten wiersz.... uczy
mądrości życiowej....

/Lecz tę - NAJPIĘKNIEJSZĄ - dobyłem z pamięci…/
Zamyśliłam się nad tym wierszem.
Pomimo, że Tata nie czytał nam bajek...coś drgnęło w
środku!

Piekny, wzruszający wiersz o dzieciństwie,
poświęcony ukochanemu ojcu, pisany pięknym piórem.
Dziekuję za komentarz ale nigdy nie czułam się i nie
czuję wielkim poetą. Próbuję pisać wierszyki dla
dzieci. Bajki o kocie Filemonie oglądałam dawno. Nie
wiem czy akurat było coś w nich, że pilnował sera. Mam
56 lat i nie pamietam
nie wiem. Nie było moim zamiarem, nawet przez myśl mi
nie przyszło papugować ten film. Równie dobrze mogłam
inaczej nazwać owe koty i tak zrobię.
Panu plusa zostawiam.

Bardzo głęboki i wyraźny przekaz obejmujący
podziękowania dla ojca. Ja podobnego nigdy nie napiszę
co nie znaczy, że doceniam walory Twojej poezji. I
podobnych chwil zazdroszczę...

Nie wiem jak to jest mieć tatę, bo mój zmarł jak
miałam cztery lata. Różni są ojcowie, ale ty tak
ciepło opisujesz wspomnienia o swoim , że aż
pomyślałam, szkoda że nie znam tej miłości. Choć
przykro że rodzice odchodzą . Jeśli we wspomnieniach
są mile widziani , to jest piękne jak twój wzruszający
wiersz.

śliczny wierszyk..przypomniałeś mi chwile mojego
dzieciństwa jak tata no i mama czytali mi
bajki..czasem były to bajki wymyślone..nawet niektóre
z nich pamiętam do dzisiaj

Wiersz napisany pięknie tak jak wspomnienia, które
zostawiły cząstkę wspólnie spędzonych chwil z ojcem.
Podziwiam za kunszt za możliwość czytania dobrze
napisanego tekstu...

Właśnie to jest piękne w Twoich wierszach: dajesz nam
wzruszenie! Dzieciństwo- na stałe odbijają się na
naszym życiu, dlatego warto dbać o te małe szkraby by
wyrosły na wspaniałych ludzi ( poetów!)

Nalezysz do szczesliwcow wspominajac tak cieplo
chwile z ojcem. To,co wszczepione w domu rodzinnym -
zostaje z nami cale zycie, bo mamy wzorce, ktore
bezsprzecznie pomagaja zyc: Wiersz wycisza , uspokaja
i rozczula.

Kolejny piekny wiersz - czasem czytając wiersze
wzruszenie odbiera nam mowę. To właśnie taki ksiązkowy
przypadek...