Dzień apokalipsy

Gorące powietrze
nad pustyni przestrzenią
wrze
Zachmurzone
we wszelkich odcieniach czerni
niebo
obejmuje ją
przytłaczającą barwą
jak sęp swymi skrzydłami padlinę ...
W powietrzu wisi
grzech ...

Zrozpaczony skorpion
szuka
swojej ostatniej ofiary
... bolesna cisza
przeszywa
do szpiku
kości ...

Z czterech stron świata
nadchodzi
tornado nienawiści
wyje kaleczone eksplozją kłamst
szczury fałszu uciekają
w ukrycie
gdzie
dopada ich
anielski głos
jakże bolesne
niebiańskie nuty

Czerń sklepienia
przeszywa błyskawica
rozsypując wszystko
jak popiół wieczności
jak gwiezdny pył
tworząc
diamentową drogę

I wkroczyły nań zastępy
unosząc dumnie
swe czoło
a z nimi Pan

Ze łzami w oczach
spogląda na
początek i koniec
Ciepłymi dłońmi obejmuje garstkę pyłu
dotyka ją swoim oddechem ...
... budzi martwych

autor

bea64

Napisany: 2008-03-01 Dodano: 2008-03-01 18:51:28

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie