Dzień jesieni

I wiersze sam wymyśliłam Nie wiem, czy co pomogą, Powoli je pisze, powoli, Z miłoscią, żalem, trwogą.

Nastała ozłocona jesień
Przybrała park czerwonymi liśćmi
Idąc tak, wąską aleją bukową
Przyglądam się tym koroną drzew
Liście z kąpane blaskiem słonecznym
Zdają lśnić na wszystkie strony
Jak złociste bukiety

Widok, choć tak uroczy
Dostrzegamy szarobure kałuże
A popielate niebo płacze na parasolki
Robi się chłodno, przeszywa mnie zimno
Szalikiem okrywam się ciaśniej
Myślę o powrocie do domu
O filiżance gorącej kawy

Spacerując Bukowiną mijam trawniki
Pokryte suto spadającymi liśćmi
Tworząc z tego śliczne dywany
Nade mną zachód słońca się pojawia
Zrywa się wiatr
I w powietrzu czuć atmosferę melancholii i smutku

Taki jesienny widok nastrojowo działa
Czuć błogość umysłu i wewnętrzną radość
I kiedy wracam ze spaceru do domu
Wieczornym jesiennym deszczem zapachniało

I w tych dniach można zrozumieć
Kiedy siedzi się za parawanem szklanego okna
Patrzę w milczeniu
Jak deszczowe łzy zraszają
Ten piękny świat nieraz opisany przez poetów

I ty, mój czytelniku, Powoli, powoli czytaj Wielkie lato umiera I wielką jesień wita

autor

astreja

Dodano: 2011-09-11 13:46:24

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie