w dzień kobiet rodzą się ludzie

Kiedy Mona przychodzi na kwadrat
żaden koleś nie chce mnie budzić,
w blond koronkach jest taka powabna,
że niejeden już wyszedł na ludzi.

Potem pije z nimi „pięćdziestkę”
i omija wzrokiem ogórki,
płytkim głosem prosi o jeszcze,
bo pięćdziesiąt wymaga powtórki.

I się wcale na nas nie gniewa
że od wczoraj pijemy jej zdrowie.
cicho pyta: jakże się miewasz?
Jak czyjaś niepotrzebna opowieść?

Gdy zabiera mnie w drogę do serca
wiem, że w skrócie mi przyszłość opowie.
Mona przy mnie zasypia, mniej więcej,
jak ta miłość wyrwana spod powiek.

autor

z nick-ąd

Napisany: 2019-03-10 Dodano: 2019-03-10 08:54:31

Ten wiersz przeczytano 631 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie