Dzień pamięci, dzień zadumy
...w ciszy przeszłość spoczywa i tylko od nas zależy, co z niej ocalimy, co pozostanie w pamięci i dla przyszłośc...
.
...żal, że się za mało kochało, że się
myślało o sobie, że się już nie zdążyło, że
było za późno...
W listopadowy dzień znicze na grobach znów
zapalisz,
w zadumie staniesz, głowę schylisz nad tymi
co tam leżą.
Nie ma ich, odeszli kiedyś, tęsknocie nie
pozwolisz
smutku ukoić. Wskrzesz duchy...one do
niebios należą.
Odeszli dawno, a może wczoraj, czasami bez
pożegnania,
twarze w czasie rozmyte, w pamięci oni
nadal żywi!
Odświeżasz myśli w blasku znicza, według
swego uznania,
przybliżasz obraz. To czas zadumy...wszyscy
tak cierpliwi.
Na czas nam dany, życie bez przodków nic
nie znaczy.
Chce się przytulić, pożalić trochę. Już nie
na jawie.
A oni ciągle żyją w nas, i w myślach, w
płaczu i rozpaczy,
w zasięgu wzroku. Czasem bliżej...na
długość dłoni prawie.
Wspominaj bliskich, co stóp odciski na
ziemi zostawiali,
kreślili drogi nie zawsze proste, a ścieżki
bólem im orano.
Granice fikcji zacierali, walczyli i
kochali. Wiarą budowali
przyszłość. Niezłomnie dla innych...krwi
nie żałowano!
Oni uczyli, jak dorastać, poprawiać kursy w
połowie drogi,
zdobywać sławę i karierę, poznawać prawdę,
kłody omijać.
Darem ojcostwa obdzielali, matki miłością
kołysały, a los ubogi!
I pomagali...wroga wyczuwać...do portu w
burzę dobijać.
Dali miejsca innym, według praw natury.
Niech spoczywają!
Cóż po nich zostało? Fotografie w albumach
zniszczonych,
wiążących pamięć i nadzieję, zmarli w
niebiosach czekają.
Niechaj im wieją dobre wiatry. I godny
osąd...potomnych.
Dzisiaj każdy przodek nasz, co dał życiu
ślad z imienia,
dziadkowie, rodzice, rodzeństwo, kuzyni i
wujków plejada,
w ten smutny jesienny dzień niechaj dozna
wspomnienia,
w myślach naszych i sercach. Zachować w
pamięci wypada.
Zmarli są dumą i spełnieniem, testamentem i
sumieniem,
naszą ciszą i cierpieniem, oczekiwaniem
dnia przyszłego.
Przyczyną smutku, łez, tęsknoty, a także
przebaczeniem,
myślą wędrującą w zaświaty. Z wartością
kresu…czekanego.
Autor: Halina
...my jeszcze mamy kogo wspominać... komu zapalać świeczkę i kłaść na grobie kwiaty...
Komentarze (22)
:)+
Bardzo dobry wiersz Halinko, pamięć o naszych zmarłych
ważna, trzeba czcić, pielęgnować, żeby nie zginęła.
Jak Oni. Pozdrawiam
W pełni Halinko wspaniały przekaz.To nasi pra,pra są
historią naszego istnienia, dlatego trzeba szanować i
dbać o najbliższych.Pozdrawiam Halinko miłego
wieczoru.
Wiersz z ważnym przesłaniem,
musimy pamiętać o tych, co odeszli, czcić ich pamięć,
tym bardziej, że oni są cząstką naszej historii,
często tej bolesnej również, gdy za Ojczyznę oddawali
krew, pamięć o nich wiąże pokolenia, jest ważna, warto
ją kultywować.
Wartościowy wiersz.
Pozdrawiam Halinko.
Bardzo szczegółowo rozpisałaś temat Halinko jak na
wykładzie akademickim, od narodzin aż do śmierci i
kiedy zdawałoby się że już koniec, to jednak pamięć
jest najważniejsza, bo tam są nasze korzenie.
Pozdrawiam cudownie.
dobrze... że wróciłem Halinko ++++ ...
refleksja jak raz
na ten czas...
+ Pozdrawiam
Piękna nostalgia.... pozdrawiam ciepło :)
Witaj,
tradycja ta ma swoisty wpływ na nasze pokolenie.
Ten czas zadumy daje nam podarunek w postaci
wspomnień.
W tym smutnym dniu na pociechę zostawiam serdeczności.
w pamięci oni nadal żywi! ... i tu masz rację Halinko
... jeżeli kochasz kogoś tak naprawdę ... to ta osoba
nigdy nie odeszła ... moja mama zawsze jest przy mnie
...
Wartościowy wiersz dla refleksji
i zadumy.
Serdecznie pozdrawiam Halino.
Podpisuję się pod komentarzem AMORI. Pozdrawiam
Jest to czas, który powinien w czasie roku trwać, a
nie tylko od tej wielkiej uroczystości, pozdrawiam :)
w skupieniu i zadumie przeczytałem ten piękny,
okolicznościowy wiersz+:) pozdrawiam Halina
Wyjątkowy wiersz na ten szczególny dzień :) Pozdrawiam
serdecznie +++