Dzień... wszystkich ludzi

co tu mówić... smutek... zdziwnie... zażenowanie... rozpacz... i rozmyślania nad egzystencja...

Szare źrenice...
przeszyte kroplami deszczu...
pięści lekko zaciśnięte...
mrozu pierwszym przebłyskiem,
oddechy szybkie...
ludzie się spieszą...
w siatkach trzymają czerwone znicze

Para za parą...
w cmentarnych alejkach..
szuka cichego pięknego zakątka...
para za parą idą bez końca...
aby pokazać swą miłość światu.

Starsi ludzie...
odwiedzają rodziców...
zapalają świeczki na zimnych grobach...
aby ogrzać zmarłych
zmarzniętych ponurych...
leżących w skrzyniach...
w sercach ze złota.

autor

sam(a)...

Napisany: 2006-11-01 Dodano: 2006-11-01 21:04:15

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie