Dzień Wszystkich Świętych
Choć smutny
to zarazem radosny
bo wierzymy w Świętych obcowanie
i ta nadzieja
że dni nie są daremne
przyjdzie czas na zmartwychwstanie
Jest taki dzień
pełen zadumy i radości
co każe trwać mimo wszystko
i kochać ludzi
bo szybko odchodzą
Życie wciąż umyka umyka
a my zapominamy
że jesteśmy tylko przechodniami
Każda wędrówka się kończy
pomóż Boże
byśmy o tym pamiętali
autor
Grażyna Sieklucka
Dodano: 2015-11-01 16:34:48
Ten wiersz przeczytano 1371 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Grażynko, trafnie to ujęłaś. Miłej nocy
Dobry przekaz.Pozdrawiam.Dziękuję.
Amen...
To prawda Karmarg, im więcej uświęcamy się na ziemi,
tym mniej oczyszczamy się w górze.
Dziękuję za wizytę i Tobie Bożenko.
dobra refleksja... pamiętajmy że my tez dołączymy do
świętych przecież przez życie tu na ziemi dążymy do
świętości:-)
pozdrawiam
pamietajmy nie tylko w tych dniach :)
pozdrawiam Grażynko:)
Dziękuję bardzo Gabi i Halinko.
Miłego dnia.
Witaj Grażynko ten dzień jest dla mnie dniem smutku i
radości...smutku bo dużo mam grobów do odwiedzenia a
radość że mogę zapalić znicz i porozmawiać choć tylko
monologiem...piękny pełen zadumy i
refleksji...pozdrawiam serdecznie.
Piękny, wzruszający wiersz! Dziękuję! Miłego wieczoru!
Pozdrawiam serdecznie!:))
Dziękuję Ewuniu, masz rację. Tyle w ludziach złości,
zawiści, tak jakby mieli żyć całe wieki i stawać się
Bogami. A potrzeba tak niewiele, choćby serdecznego
słowa, uśmiechu szczerego i tej wiary w drugiego
człowieka, ze nie zawiedzie.
Dziękuję również Joli. Pozdrawiam.
Grażynko jakże smutny i mądry wiersz zamyśliłam się
wczoraj po długgiej nieobecności w kraju chciałam
odwiedzić moja Przyjaciółkę ale sie spożniłam odeszła
myśle że tam gddzie teraz jest jest jej lepiej, wiersz
refleksyjny ludzie tak tak sie szarpią tylko pytam po
co życie jest tak ulotne szanujmy się Grażynko piekny
wiersz jak każdy twój pozdrawiam miło
Pełen zadumy... pozdrawiam Grażynko :)
Dziękuję bardzo za wizytę Wandziu.
Dziękuję Damahielu i Tobie Wandziu - bardzo Cię
rozumiem. Co można powiedzieć. Czas goi (może
niezupełnie) rany. Niech duszyczka w niebiosach ukoi
Twój ból i da radosną, niezłomną nadzieję, że każde
życie ma sens i prowadzi do szczęśliwej wieczności..
Pozdrawiam serdecznie.
Grażynko, trochę się spóźniłam, ale jak to mówią;
'lepiej późno, niż wcale' :) Smutny ale zarazem piękny
wiersz, który zmusza do refleksji nad przemijaniem.
Serdecznie pozdrawiam.
Kiedyś w przyszłości...
zakrzywienie czasoprzestrzeni będzie opanowane
i podróż do przeszłości niezmiennej
będzie możliwa
możliwe zobaczyć umierającego człowieka
i ściągnięcie jego umysłu w tamte czasy przyszłe
duch życia chwała mu, da tą technologie