Dziewczyna z jezior

/miłośnikom białych zagli i nie tylko/ /pofantazjować można/

Podczas upalnego lata przyjechała,
na Mazury, nad znane jezioro Czos.
Była piękna, marynarski mundur miała,
złote włosy, cudny uśmiech, miły głos.

Tego lata, aura była wymarzona,
dużo słońca, ciepła woda, lekki wiatr.
Nieznajoma była pięknie opalona,
przyjechała do Mrągowa, aż spod Tatr.

Dnia któregoś na odwagę się zdobyłem,
nie pamiętam jak to było? Co i jak?
Tyle wiem, że na żaglówkę ją prosiłem,
bez wahania powiedziała do mnie ? tak?!

Po tym rejsie, zbliżyliśmy się do siebie,
pokochałem ją naprawdę, ona mnie.
Jak się dalej z tą miłością nam powiedzie?
tak naprawdę, nie wiadomo, kto to wie?

Niespodzianie szybko, nadszedł koniec lata,
moja miła, dużo szczęścia przyjąć chciej.
Gdy do portu zawinęła już żaglówka,
wtedy tak na pożegnanie rzekłem jej:

Nie rozpaczaj, za rok znów się tu spotkamy,
przekonałaś się, jak szybko mija czas,
Gdy przyjedziesz, znowu obmyślimy plany,
a żaglówka, na jezioro porwie nas.

Powitają cię swym krzykiem kormorany,
marynarze pozdejmują czapki z głów.
Pamiętaj! Dziewczyną Jezior cię obrano,
przez następny sezon, panować będziesz znów.

Gdy wreszcie nadeszła smutna, szara, jesień,
opustoszał mazurskich jezior szlak.
Słyszę głos twój jak się wciąż po wodzie niesie, teraz wiem jak bardzo, miła ciebie brak.

/w Mrągowie jest dobra knajpka o nazwie "Fregata" kto był tam to wie/

autor

wrobel

Napisany: 2007-04-18 Dodano: 2010-05-28 09:23:47

Ten wiersz przeczytano 1137 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie