Dziewczynka
młoda zagubiona istota
żyje tu gdzieś na ziemi
jej opalona twarz jak ze złota
pięknym blaskiem się rumieni
mała dziewczynka, bo o niej mowa
lubi patrzeć w ciemne niebo
gdy zajdzie słońce to od nowa
liczy gwiazdy na tle jego
a jak dojrzy gdzieś u góry
spadającą gwiazdę piękną
to życzenie swe powtórzy
może spełni się jej prędko
w ciszy wiatru nasłuchuje
echo głosem ją otuli
noc jej sen swój podaruje
ciepłym mrokiem ją przytuli
autor
Melt
Dodano: 2008-01-07 22:46:12
Ten wiersz przeczytano 990 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.