Dziewczyno żeglarza...

Choć jesteś daleko...to Ciebie wciąż widzę,
Twe oczy, Twe usta, Twe dłonie...
I tak jak ze szczęścia płaczę, kiedy wracasz,
tak teraz z rozpaczy, że Cię nie ma...łzy ronię.

Ja wiem, jak Ty kochasz te swoje żagle,
szum wody i wiatr, co melodie Ci nuci...
Ja też słucham wiatru z nadzieją, aż zagra...
„Dziewczyno żeglarza, nie lękaj się...on wróci”

Na chwilę obecną mam tylko wspomnienia.
Mam tęsknotę i serce, co się buntuje...
Tę róże, którą mi podarowałeś...
I fotografię, co się w nią wpatruję...

Ludzie mi mówią „ Oj głupia dziewczyno,
jemu tam dobrze...a Ty tutaj się smucisz”
Lecz ja ich nie słucham...bo nad życie Cię kocham
I czekam, bo wierzę, że wrócisz...

Przecież zawsze wracasz...

autor

Orchidea

Napisany: 2006-01-24 Dodano: 2006-01-24 20:12:50

Ten wiersz przeczytano 669 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie