dziewięćdziesiąt dwie zimy

Tyle lat...wypłakane pewnie wszystkie. Bardzo mi się
podoba... nieraz bywa,ze i człowiek w miarę młody nie
ma już łez, a płacz mu rozrywa duszę.

Pięknie to wymyśliłaś.
Wszystkiego dobrego.

Piękny wiersz, piękny wiek no i piękne zdrowie.
Pozdrawiam i gratuluję.

Poruszający i bardzo wymowny wiersz...

Bravo!

Pełna zadumy miniaturka.
Pozdrawiam cieplutko :)

Dorotko, babcia jest z Ciebie dumna.
Pozdrawiam paaa

przepiękny wiersz i ten wiek
życzę babci samych radości

Smutno, gdy już łez brakuje...

Poruszające słowa. Pozazdrościć wieku i zdrowia:) Miło
było przeczytać:) Pozdrawiam:)

Wzruszające mini, znakomicie połączyłaś zimy z
przeżytymi latami. Pozdrawiam Dorotek:-)

Życzę jeszcze dłuuuugich i szczęśliwych
by niepotrzebne były łzy
przecież babciu jesteś najkochańsza właśnie Ty

można tylko sobie westchnąc
pozdrawiam serdecznie:)

można tylko głęboko i ze smutkiem westchnąć...
pozdrawiam:)

ja nawet nie mam polowy tych zim a tez czuje ze juz
nawet brak mi lez. pozdr