Dziewięciocalowe gwoździe

Stawiam Cię zawsze pod zastaw,
Snuje niesławne opowieści,
Nie słucham, gdy każesz: zostaw!
Wyjmuje Dziewięciocalowe Gwoździe.

Powołuje kłamstwo i płacz,
Niedowierzam czystej prawdzie,
Siebie samego kończe znać,
Unosze Dziewięciocalowe Gwoździe.

Płynę po szkarłatnej rzece,
Dzielę z czernią swą pościel,
Językiem co dzień Cię siekę,
Wbijam Ci Dziewięciocalowe Gwoździe.

Jestem rozerwaniem Ying-Yang,
Wiarę innych kładę pokotem,
I wypieram się Ciebie sam,
Jestem Dziewięciocalowym Gwoździem.

Nie chcę rzezi niewiniątek,
Nie pragnę tworzyć chaosem,
Mówię "Przepraszam!", na początek...
By wyciągnąć Dziewięciocalowe Gwoździe.

To tylko parę pustych słów przeprosin. Ale są niczym pierwsza iskra, która stworzy olimpijsko trwały płomień.

autor

Emptylessness

Napisany: 2009-01-10 Dodano: 2009-01-11 22:59:48

Ten wiersz przeczytano 612 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie