dzika róża
w jałowej ziemi gdzie grzebią zmarłych
pośrodku pustki starego raju
wyrosła róża na zgliszczach wiary -
cud wiosenności i urodzaju
kwiat dzikiej róży piękny jak życie
zapuszcza korzeń w dobroci serca
otwiera pąki codzień o świcie
chociaż w jałowej ziemi nie przetrwa...
pijmy więc dzisiaj czerwone wino
póki kwiat róży jeszcze nam kwitnie!
na przekór trwodze i złym godzinom
pijmy za każde z naszych przewinień!
za dni męczące upalnym słońcem
i noce śpiące między gwiazdami
za dziką różę z jej jednym kolcem
wypije i Bóg i Diabeł z nami!
...
nie spłonie wiarą krzak dzikiej róży
ni kropli słodkiej miłości nie da
tylko woń płatków w końcu cię znuży
byś zasnąć zechciał u progu nieba...
autor
jane doe
Dodano: 2008-01-17 13:10:33
Ten wiersz przeczytano 3735 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
wspaniały wiersz.taka róża to skarb!!+
świetny wiersz, pozdrawiam
A ja bym chętnie wypiła akurat za ten wiersz, już
miałam go ominąć..jak dobrze, że tego nie zrobiłam.
brawo!
Jakbym miała pić za wszystkie moje przewinienia to
nigdy bym nie byla trzeźwa:-)
Dzika róża jest kwiatem co przetrwa i jeszcze wesołe
wino z niej sprawisz ładny wiersz w formie też
Piękny kwiat róży na śmietnisku odpadów życia. Tu też
czasem wyrastają piękne kwiaty:) Ładny wiersz.
A ja tego kwiatu róży chyba nie znam. ;)
Dobry wiersz.