DZIURKA

Tak twierdzą znajomi moi:
cały świat na dziurce stoi.
To jest prawda chyba stara,
z dziurką nawet jest gitara!

A bywają w kształcie różne,
czy okrągłe czy podłużne,
w życiu są potrzebne wielce,
choćby ta co jest w butelce.

W kościele zaś zakonnice,
niosą w dłoniach grube świce
i z przejęciem je wciskają,
w dziurki co lichtarze mają.

Czasem woda tylko siurka,
gdy w wężu za mała dziurka,
trzeba przekrój zwiększyć, zmienić
by się trawnik zazielenił.

Nowa moda i kultura,
dziś na spodniach ma być dziura,
kolanami, udem świecić,
na to wszystko patrzą dzieci!

Nikt takiej chwili nie czeka,
kiedy bojler mu przecieka,
mały, niewinny otworek,
reagować trzeba w porę.

Sito chociaż jest dziurawe,
rolnikom ułatwia sprawę,
choć rękoma ruszać trzeba,
czyści żyto to do chleba.

Ma ktoś pociąg bardzo wielki,
do "czystej" prosto z butelki,
dziurka mała, prawie kropi,
majątek można utopić!

Jedna jest niezapomniana,
lecz każdemu dobrze znana,
młody chłopiec czy dziewczyna,
od niej miłość rozpoczyna.

Nie wiadomo o co chodzi,
a którędy żeś się rodził?


Jan Siuda

autor

najdusia

Napisany: 2020-12-09 Dodano: 2020-12-09 21:34:23

Ten wiersz przeczytano 1742 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie