Dziwną liryką zamaluje białe kartki

Drżącą ręką smaruje chleb
nakrywam stół
dla nas dwojga
dla mnie i mego pana snu

Zanim przyjdzie
dziwną liryką zamaluje białe kartki
i tak codzień
wcale nie nudno mi z tym

Czasem przedwcześnie zamknę oczy
znużona kolorowymi stronami
nabytymi
w kioku na rogu

Jeszcze innym razem
zjawi się ktoś
o tak nadużywanym dziś imieniu
"przyjaciel"

Gdy będziemy pić herbatę
z kolorowego czajniczka
nie wiedzieć czemu
znów wspomnę
o swoich myślach
samobójczych

autor

Diaboliczna

Dodano: 2005-12-05 09:29:17

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie