Dziwna starsza pani

na szydełkowych serwetkach
płaczą donice zwiędłym kwiatem
nieruchome powietrze którym
długo nikt nie oddychał
miesza się z żalem

z sercem bijącym
jak zbyt nakręcony zegar
oddalam resztę świata
łączę powieki
znów jestem dzieckiem
z burzą czarnych loków i wielkimi
zdziwionymi oczami słucham
jak drobna postać
maluje miękkim głosem
duchy i aury które roztaczają ludzie

wtulam głowę w dłonie
pachnące owocowym ciastem
dziwna starsza pani
gładzi włosy i szepcze

„ jesteś szczęśliwa i świecisz jak latarenka, śpij aniołku"

odebrała telefon od Boga
nie widzi bladego
mieszanego światła
które dziś roztaczam

autor

Inez...

Dodano: 2006-08-08 12:13:28

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie