Dziwny głaz
Głaz któremu pękło serce
uczepiony tej nadziei
że nie stanie się nic więcej
złego przecież diabli wzięli
może uda się je skleić?
jak tu żyć z pękniętym sercem?
muszę działać i coś zmienić
jakoś się do niego wwiercę
pyta kamyk leżąc obok
po co walczysz z twą naturą?
serce - wyświechtane słowo
dziwne pod kamienną skórą
widzisz - odparł po namyśle
życie płynie w nędznym brudzie
ja nie mogę żyć bez serca...
tak potrafią tylko ludzie
autor
m13m1
Dodano: 2009-11-28 00:16:18
Ten wiersz przeczytano 983 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Podoba mi się i daję..+
Serca nasze, to nie kamień....
Kiedy je literką swoją otulisz....
Nadzieję też na uśmiech zamień....
Aby człowiek już serca nie zgubił
Trafnie. Takie jest życie.
Pozdrawiam
Czy to bajka czy nie bajka, ale mądrą puentę posiada:)
wiara sklei serce Wiersz jest przesłaniem do sumień
Piękny refleksyjny+
świetna i taka życiowa puenta...
Madry wiersz z przeslaniem.
Podpisuję się pod komentarzem babyjagi. Są ludzie,
którzy zamiast serca maja głaz, lecz myślę ze mało
jest ich wśród nas.
sprytnie to wymyśliłeś..czasami ludzkie serca zimne są
jak głaz..bardzo ładny wiersz...
Ludzie oszukują samych siebie,
każdy ma serce.Jednak czasami bywa zimne i nie
ludzkie,sprawiając ból i cierpienie.Pozdrawiam+
Fajnie, fajnie.
Trafne zakończenie, wokół nas żyją ludzie bez serca.
wiersz skłania do refleksji... nie da się żyć z
pękniętym sercem...