"Dziwny jest ten świat"
Rozwiosenniłam się na trochę.
Fiolet szafranów maże smutki.
Kos wpisuje radosne nuty
w żałobne myśli.
Jakby pół mnie zostało.
Tylko ten kos.
Na wyciągnięcie ręki.
I złoty deszcz forsycji.
Dziwny jest ten świat.
Nie zawsze było nam po drodze.
Teraz znowu słono.
Matka to matka.
Komentarze (24)
Dziwny jest ten świat.
Smutek również wyzwala piękną poezję.
Pozdrawiam :)
Nasmutkowałem się, ale zaraz wyjdę do ogrodu, a tam
trawniki otulone zapachem fijołków zaraz poprawią mi
nastrój... pozdrawiam Cię serdecznie Madziu :)
Smutek po starcie już w nas zostaje, choć chwile
biegną nieustannie,
Wznosisz czasami się ku słońcu, lecz żal, co czeka,
myśli zgarnie.
Przytulam cieplutko
smutno:))Pozdrawiam:))
A dziwny. Smutno.
Pozdrawiam:)
"Matka to matka" - teraz słono, niedługo słodko. Bo
"Dziwny jest ten..." :)
Istotnie dziwny jest ten świat, bo takowe jest życie
:)
To cierpienie rozkłada się na wszystkich, którzy
współczują temu kto cierpi.Jest mu lżej.A wszystkim
tym, którzy mają otwarte serca nie zaszkodzi tylko ich
wzmocni.
smutno i słono.
Przytulam cieplutko.
smutno i słono - jednak Matka zawsze będzie Matką ...
pozdrawiam:-)
Smutno i słono :(
Pozdrawiam, magdo*
Świat jak świat ale na pewno dziwni bywają ludzie.
Pozdrawiam.
Najpiękniejsze wiersze rodzą się z bólu...
Pozdrawiam Magdo. :)
Smutna życiowa refleksja.
Skłaniasz do przemyśleń nad istotą naszego życia.
Pozdrawiam.
Marek