Dziwny kraj dziwnych ludzi
Patrz, park dziwów wiekowych,
którym dzisiaj brak treści.
Wokół śpiących wieżowców
wiatr bez końca szeleści.
Tu wszyscy dzień zjadają
duchem są namaszczeni,
lewitują jak święci
w mglistej astralnej przestrzeni.
Zamknięci w butnej dumie
gardłują wielkie rzeczy,
kłamiąc jeden drugiemu
każdy głośno złorzeczy.
Dziś cnoty są obłudne,
żadna nas nie pojedna.
Pustką jest zarażona
Ojczyzna nasza jedna.
autor
Pani L
Dodano: 2019-03-23 10:11:36
Ten wiersz przeczytano 980 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Świetny, ojczyźniany wiersz :)
Mniemam, że to o politykach.
Pozdrawiam
Wszystkim komentatorom dziękuję.
mocny refleksyjny przekaz...
pozdrawiam
No jak nie, jak tak, a na zmiane nie ma szans...
boli mnie, że prywata ważniejsza od ojczyzny.
To prawda!
Pozdrawiam.
Ładnie.
Tak trochę z naszego podwórka...
Mocny wiersz i przesłanie :)
Pozdrawiam serdecznie Pani L :)
dobry wiersz
Dobra refleksja.
Pozdrawiam.
Marek
Niestety widzę podobnie.
Pozdrawiam autorkę:)
To nie ludzie, to wilki
https://www.youtube.com/watch?v=G0O2wOQEIfk
Miłego dnia:)
Obecność ma różne zalety
choć różne bywają oceny
Nie wolno złorzeczyć czasowi
gdy niema się tego co chcemy.
Bo czasy bywają przeróżne
nie zawsze łaskawe dla ciebie
Lecz każdy powinien w to wierzyć
że drugi pomoże w potrzebie.
Być może ktoś krzyczy zajadle
że czas ten nas tylko zniewolił
Lecz musi pomyśleć logicznie
czy ktoś zmian wprowadzić
mu nie pozwolił.
Miłego dnia dla Elusi,