Dziwny ten świat

Tak było...

Krzyż. Bielmo na oczach
Wzrok jasny, niewidzący
Przysłania duszę w miłości
Niedokończonej
Odwieczne pragnienie
Pokryte kurzem niemocy
Prośby padające do stóp
Błaganie o wszystko i o nic
W marzeń pułapce
Byt, swój krąg kreśli
Nie ma nadziei ich spełnienia
W harmonii wszechświat
Pragnienia tworzy
Nie dając prawa do ich istnienia
Smutek bratem, żal przyjacielem
Niemoc i złość siostry przyrodnie
Tak świat tworzy dziś czlowieka
Dziwny ten świat
Dziwny ten człowiek

... a jak będzie?

autor

Santiago

Napisany: 2006-10-02 Dodano: 2006-10-02 16:46:03

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie