Dźwięczne milczenie mojego świata
Czy po mnie zostanie
taki łomot serca
gorący, namiętny
żeby nim jeszcze po latach
dźwięczały koniuszki palców
tych którzy go dotykali
I zostanie po mnie jedwab
który okryje ciała zmęczonych
I korale
po których skakać wciąż będę dumnie
I zostanie dźwięk sapania
i ślad dłoni na szybie
I kilka litrów łez
w których się rozpłynęłam
A gdy łzy wyparują
nie zostanie już nic
autor
Patrycja Kulik
Dodano: 2005-06-05 18:31:16
Ten wiersz przeczytano 491 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.